***Hermoso tronco
Jirí Orten
Hermoso tronco,
talado en el albor,
entre astil y viento
tu voz prosigue
en el silbido del zorzal
y viajan las nubes todavía
sobre las alambradas
como gasas de oro,
cuidosos paños
para la nieve dura
del corazón humano.
Abracémonos
en lo invisible,
estrechemos los lazos
inmarcesibles del poema,
que a nada ajenos somos
aunque la nada
semeje nuestra calma:
amor que permanece
son tu canto y el mío,
y sé que no estás vivo
ni estoy viva.
Fotografía propia (Lago Negro en Wloclawek)
Tłum. Ada Trzeciakowska
***Piękny pniu
Jirí Orten
Piękny pniu,
ścięty o świcie,
między żerdzią a wiatrem,
twój głos wciąż wybrzmiewa
w gwizdach drozda,
a chmury nadal płyną
nad kolczastym drutem
jak złota gaza,
staranny opatrunek
na twardy śnieg ludzkiego serca.
Obejmijmy się
w tym, co niewidzialne,
zacieśnijmy niesłabnące więzy wiersza,
bo nic nie jest nam obce,
nawet jeśli nicość
przypomina nasz spokój:
miłość, która pozostanie,
to twoja pieśń i moja,
choć wiem, że nie żyjesz
ani ja nie jestem żywa.
(Fuente: Ada Lírica)
No hay comentarios:
Publicar un comentario