Visnja Milohnic Roje (Belgrado, Serbia, 1932-Santiago, Chile, 2011 )

 

 

VEJEZ

 

Mi ángel de la guarda envejece:

sordo y somnoliento.

 

Un pájaro solo ya no canta y viene a mi ventana

 

En mis manos

aparecen sombras de un desconocido continente;

mis piernas se rebelan, los ojos sólo ven claro

los recuerdos

pero se velan a la luz presente.

 

Se han ido los amigos envueltos en su capa.

La columna es cada vez más pequeña,

se aferra a la piel del rostro,

a su sonrisa.

 

El río caudaloso ya no trae agua.

 

 

______________________

en "Poemas/Pjesme", Ril Editores, Santiago de Chile, 2015. Trad. del croata, Zeljka Lovrencic. En la imagen, Visnja Milohnic Roje (Belgrado, Serbia, 1932-Santiago, Chile, 2011 )

 

 

STAROST

 

Moj anđeo čuvar stari:

gluh i sanjiv.

 

Osamljena ptica više ne pjeva i ne dolazi na moj prozor.

 

U mojim rukama,

pojavljuju se sjene nepoznatoga kontinenta;

moje se noge bune, oči jasno vide

samo

uspomene,

ali

bdiju nad postojećem svjetlosti.

Otišli su prijatelji obavijeni svojim ogrtačima,

kralježnica slabi,

priljubljuje se uz kožu lica,

uz njegov osmijeh.

 

U bogatoj rijeci više nema vode.

 

 

(Fuente: Jonio González)