Ersi Sotiropoulos (Ερση Σωτηροπουλου, Patras, Grecia, 1953)

 

 

 

 

 

ANÓNIMA

 

Tengo que levantarme

tengo que terminar este poema

acertar la plaza con el ojo como bala laboriosa.

 

Tengo que darme prisa

despedazar habitaciones segar

afilar la hierba en la cama conyugal.

 

Tengo que conseguir

tener a mi hijo en brazos como un pepino acobardado

echar hacia atrás la cabeza

y prodigar sonrisas

saludar

al cesto de la costura y las tijeras

donde entre cabezas de alfiler

papá y mamá tienden trampas

y sonreír

sonreír

con el cuerpo todo pinzas y el vestido altivo.

 

 

 

___________________________

en "Fuga", Luces de Gábilo, Girona, 2014. Trad. de Vicente Fernández González. En la imagen, Ersi Sotiropoulos (Ερση Σωτηροπουλου, Patras, Grecia, 1953 / CT Examiner)

 

 

 

AΝΩΝΥΜΗΣ

 

Πρέπει να σηκωθώ

πρέπει να τελειώσω αυτό το ποίημα

να πετύχει την πλατεία το μάτι μου σαν φιλόπονη σφαίρα.

 

Πρέπει να βιαστώ

να πετσοκόψω δωμάτια να θερίσω

να τροχίσω τη χλόη στο συζυγικό κρεβάτι.

 

Πρέπει να προλάβω

να κρατήσω το γιό μου στα χέρια σαν ντροπαλό αγγούρι

να ρίξω πίσω το κεφάλι

και να στείλω χαμόγελα

να πω χαίρετε

στο καλαθάκι της ραπτικής με τα ψαλίδια

όπου πλάι σε κεφάλια καρφίτσας

οι γονείς στήνουν παγίδες

και να χαμογελάσω

να χαμογελάσω

με το κορμί όλο πιέτες και το φουστάνι αγέρωχο.

 

 

 

(Fuente: Jonio González)