DIENTES DE LUMUMBA
"Lumumba, el dios de los Albinos
se ha sentado sobre tu cuerpo como sobre un inodoro"
escribí hace treinta años en un poema,
y sólo ahora emerge lentamente a la luz
cómo fue destruido Lumumba.
El modo en que el inspector de la policía belga Gerard Soete
trabajó el cadáver con una sierra y ácido sulfúrico.
"Hasta que no quede nada", dice.
¿No queda nada?
Arrancó dos dientes de oro y los guardó.
"Como un recuerdo", dice. Cuando tenía ochenta años
los arrojó al Mar del Norte
¿No queda nada?
Soete, analfabeto, mercenario carnicero,
piensa en los Argonautas, que navegaron el Mediterráneo
buscando el vellocino de oro.
Arrancaron los dientes de las fauces del dragón
y sembraron con ellos la arena
y los dientes engendraron cien guerreros
con hachas y lanzas
y se pusieron en fila.
Y esta noche, gritando, se acercan a tu cama.
en "De Standaard", n.º 8, noviembre de 1999. Trad. de Eduard Graaf.
LUMUMBA'S GEBIT
"Lumumba,
de god van de Albino's heeft zich
op jouw lijk gezet als op een toilet"
schreef ik dertig jaar geleden in een gedicht
en nu pas komt aan het trage licht
hoe Lumumba vernietigd werd.
Hoe de Belgische politie-inspecteur Gerard Soete
het lijk bewerkte
met een zaag en zwavelzuur.
'Tot er niets meer overbleef,' zegt hij.
Niets overbleef? Hij wrikte twee vergulde
snijtanden los en bewaarde ze.
'Als souvenir' zegt hij. Toen hij tachtig werd
zwierde hij ze in de Noordzee.
Niets overbleef?
Soete, ongeletterde, vleeshouwende huurling,
denk aan de Argonauten
die in de Middellandse Zee zeilden
op zoek naar het Gulden Vlies.
Ze rukten de tanden uit de muil van de Draak
en zaaiden ze in het zand
en de tanden verwekten
honderd krijgers met bijlen en speren
en die hebben zich op een rij gezet.
En deze nachten komen zij krijsend naar je bed.
(Fuente: Jonio González)
No hay comentarios:
Publicar un comentario