Trad. Daniel Álvaro
58 INDICIOS SOBRE EL CUERPO: EXTENSION DEL ALMA
1
El cuerpo es material. Es denso. Es impenetrable. Si se lo penetra, se lo disloca, se lo agujerea, se lo desgarra.
2
El
cuerpo es material. Es aparte. Distinto de los otros cuerpos. Un cuerpo
empieza y termina contra otro cuerpo. Incluso el vacío es una especie
muy sutil de cuerpo.
3
Un cuerpo no está vacío. Está lleno de
otros cuerpos, pedazos, órganos, piezas, tejidos, rotulas, anillos,
tubos, palancas y fuelles. También está lleno de sí mismo: es todo lo
que es.
5
Un cuerpo es inmaterial. Es un dibujo, es un contorno, es una idea.
6
El
alma es la forma de un cuerpo organizado, dice Aristóteles. Pero el
cuerpo es precisamente lo que dibuja esta forma. Es la forma de la
forma, la forma del alma.
9
El cuerpo es visible, el alma no
lo es. Se ve que un paralítico no puede mover su pierna correctamente.
No se ve que un mal hombre no puede mover su alma correctamente: pero se
debe pensar que es el efecto de una parálisis del alma. Y que es
preciso luchar contra ella y hacerla obedecer. Este es el fundamento de
la ética, mi querido Nicómaco.
10
El cuerpo es también una
prisión para el alma. Allí purga una pena cuya naturaleza no es fácil de
discernir, pero que fue muy grave. Por eso el cuerpo es tan pesado y
tan penoso para el alma. Necesita digerir, dormir, excretar, sudar,
ensuciarse, lastimarse, caer enfermo.
11
Los dientes son los
barrotes del tragaluz de la prisión. El alma se escapa por la boca en
palabras. Pero las palabras son todavía efluvios del cuerpo,
emanaciones, pliegues ligeros del aire salido de los pulmones y
calentado por el cuerpo.
12
El cuerpo puede volverse hablante,
pensante, sonante, imaginante. Todo el tiempo siente algo. Siente todo
lo que es corporal. Siente las pieles y las piedras, los metales, las
hierbas, las aguas y las llamas. No para de sentir.
13
Sin
embargo, la que siente es el alma. Y el alma siente, en primer lugar, el
cuerpo. De todas partes ella siente que él la contiene y la retiene. Si
el cuerpo no la retuviera, se escaparía completamente en forma de
palabras vaporosas que se perderían en el cielo.
18
El cuerpo
es simplemente un alma. Un alma arrugada, grasa o seca, peluda o
callosa, áspera, flexible, crujiente, graciosa, flatulenta, irisada,
nacarada, pintarrajeada, cubierta de organdí o camuflada de caqui,
multicolor, cubierta de mugre, de llagas, de verrugas. Es un alma en
forma de acordeón, de trompeta, de vientre de viola.
19
La nuca es regida y es necesario sondear los corazones. Los lóbulos del hígado recortan el cosmos. Los sexos se mojan.
20
Los
cuerpos son diferencias. Por consiguiente, son fuerzas. Los espíritus
no son fuerzas: son identidades. Un cuerpo es una fuerza diferente de
muchas otras. Un hombre contra un árbol, un perro delante de un lagarto.
Una ballena y un pulpo. Una montaña y un glaciar. Tú y yo.
21
Un
cuerpo es una diferencia. Como es diferencia de todos los otros cuerpos
-mientras que los espíritus son idénticos- nunca termina de diferir.
También difieren de sí. ¿Cómo pensar cerca el uno del otro al bebe y al
anciano?
22
Diferentes, los cuerpos son todos algo deformes.
Un cuerpo perfectamente formado es un cuerpo molesto, indiscrete en el
mundo de los cuerpos, inaceptable. Es un diseño, no es un cuerpo.
28
Un
cuerpo: un alma lisa o arrugada, grasa o magra, lampiña o peluda, un
alma con chichones o heridas, un alma que danza o se hunde, un alma
callosa, húmeda, caída al suelo…
Fuego de Claire Denis (sobre las correspondencias entre el cine de Claire Denis y los ensayos de Jean-Luc Nancy)
Tłum. Ada Trzeciakowska
58 poszlak na temat ciała: rozszerzenia duszy
1
Ciało jest materialne. Jest
gęste. Jest nieprzeniknione. Jeśli się je penetruje, to dochodzi do
zwichnięcia, przedziurawienia, rozerwania.
2
Ciało jest
materialne. Jest osobne. Odróżnia się od innych ciał. Ciało zaczyna się i
kończy innym ciałem. Nawet próżnia jest bardzo subtelnym rodzajem
ciała.
3
Ciało nie jest puste. Jest pełne innych ciał,
kawałków, organów, części, tkanek, stawów, pierścieni, rur, dźwigni i
miechów. Jest też przepełnione sobą: jest wszystkim, czym jest.
5
Ciało jest niematerialne. Jest rysunkiem, jest konturem, jest ideą.
6
Dusza
jest formą zorganizowanego ciała, mówi Arystoteles. Ale ciało jest
właśnie tym, co rysuje tę formę. Jest formą formy, formą duszy.
9
Ciało
jest widoczne, dusza nie. Widzimy, że paralityk nie może prawidłowo
poruszać nogą. Nie widzimy, że zły człowiek nie może prawidłowo poruszać
swoją duszą: ale należy sądzić, że jest to efekt paraliżu duszy. I że
trzeba z nią walczyć i zmusić do posłuszeństwa. Oto podstawa etyki, mój
drogi Nikomaszu.
10
Ciało jest również więzieniem dla duszy.
Tam oczyszcza się z kary, której charakter nie jest łatwy do ustalenia,
ale która była bardzo surowa. Dlatego ciało jest tak ciężkie i tak
bolesne dla duszy. Potrzebuje trawić, spać, wydalać, pocić się, brudzić,
ranić, chorować.
11
Zęby to kraty więziennego świetlika.
Dusza ucieka przez usta za sprawą słów. Ale słowa to wciąż wycieki z
ciała, emanacje, lekkie fałdy powietrza z płuc ogrzewane przez ciało.
12
Ciało
może stać się mówiące, myślące, brzmiące, wyobrażające. Cały czas coś
czuje. Czuje wszystko, co cielesne. Czuje skóry i kamienie, metale,
zioła, wody i płomienie. Nigdy nie przestaje czuć.
13
Jednak
to właśnie dusza czuje. A dusza czuje przede wszystkim ciało. Wszędzie
czuje, że ono ją zawiera i przytrzymuje. Gdyby ciało jej nie utrzymało,
wyparowałaby zupełnie poprzez słowa, które przepadłyby w przestworzach.
18
Ciało
jest po prostu duszą. Duszą pomarszczoną, tłustą lub suchą, owłosioną
lub zrogowaciałą, szorstką, giętką, chrupiącą, zgrabną, płaską,
opalizującą, perłową, malowaną, pokrytą organdyną lub kamuflażem khaki,
wielobarwną, pokrytą brudem, wrzodami, brodawkami. Jest to dusza w
kształcie akordeonu, trąbki, brzucha violi.
19
Kark jest posuszny i niezbędne jest badanie sondą serc. Płaty wątroby zarysowują krawędzie kosmosu. Narządy płciowe wilgotnieją.
20
Ciała
są różnicami. Zatem są też siłami. Dusze nie są siłami: są
tożsamościami. Ciało to siła odmienna od wielu innych. Człowiek wobec
drzewa, pies względem jaszczurki. Wieloryb i ośmiornica. Góra i
lodowiec. Ty i ja.
21
Ciało jest różnicą. Ponieważ jest
różnicą wszystkich innych ciał – podczas gdy dusze są identyczne – nigdy
nie przestaje się zachodzić w nim różnica. Różne jest też od siebie. W
jaki sposób można postawić dziecko i staruszka obok siebie?
22
Odmienne,
wszystkie ciała są nieco zdeformowane. Doskonale uformowane ciało to
ciało denerwujące, niedyskretne w świecie ciał, nie do przyjęcia. Jest
to wzór, a nie ciało.
28
Ciało: dusza gładka lub pomarszczona,
gruba lub chuda, bez zarostu lub owłosiona, dusza z wypustkami lub
ranami, dusza tańcząca lub tonąca, dusza zrogowaciała, wilgotna, upadła
na ziemię…
Publicado
No hay comentarios:
Publicar un comentario