Stanisław Grochowiak (Polonia, 1934- 1976)

 

Paisaje

 

Así que he aquí mi tierra Patria mía
Todo lo eterno en mí – se debe a estos pepinos
A estas flores pálidas que desmenuzan voraces
gorriones flacos como esqueletos

Todo en mí que abre este paisaje
Con un caballo cuyos cascos se clavan en el cielo
Con una rosa enorme como una vaca
Con un molino de viento marchito

Y por fin un hombre – empina la botella
Bebe ávido hasta la última gota
Y llora
Jesús
María
Jesús
María
Jesús
María
Jesús

 

Fotograma de El caballo de Turín de Béla Tarr

Pejzaż

Więc oto ziemia moja Ojczyzna
Wszystko we mnie co wieczne – z tych oto ogórków
Z tych bladych kwiatów szarpanych żarłocznie
Przez chude jak szkielety wróble

Wszystko co we mnie otwiera ten pejzaż
Koniem sterczącym w niebo kopytami
Różą znienacka ogromną jak krowa
Wiatrakiem zeschłym

I wreszcie człowiek – z flaszki pionowej
Ostatnią kroplę chciwie wypija
Płacze
Maryja
Jezus
Maryja
Jezus
Maryja
Jezus
Maryja

(Fuente: Ada Lírica)