allí donde la nieve caerá hoy
no estaré
allí donde el silencio es un intento de confesión
es imposible poner en claro las intenciones ajenas
y se puede contemplar largo rato el reflejo en el cristal
imaginándose con un peinado corto
en vez del pelo largo
pero aquí no hay tijeras
así que voy allí donde nace la nieve
cada día
ocultando lo imperfecto de la existencia
esta nieve es humanista
nunca prometía nada a nadie
ella simplemente existía
nacía y moría
ella podía empezar a caer en cualquier sitio
en Armenia o en Koktebel
descendiendo a toda velocidad
y derritiéndose con la misma rapidez
con que me pasa su frialdad como un testigo
para asombrarse después de que mis manos y talones estén
tan helados
y tratar de calentar con su aliento mis dedos
en la inutilidad de esta ocupación
mi nieve y yo pasaremos horas enteras en la cama
sin poder confesarnos
uno al otro
nuestra soledad
me despierto con despertadores ajenos
reescribo textos ajenos
pienso sobre difuntos ajenos
me encuentro con amigos ajenos
hablo en lenguas ajenas
me fotografío con niños ajenos
acaricio gatos ajenos
vivo en habitaciones de nadie
leo libros de nadie
como con tenedores de nadie
corto con cuchillos de nadie
duermo bajo sábanas de nadie
así aprendo a ser una visitante
en este mundo ajeno y de nadie
para que después cuando me digan que ya no soy bienvenido
al fin muera mi propia muerte
там дзе сёння выпадзе снег
не будзе мяне
там дзе маўчанне ёсць спробай прызнання
намераў чужых не разабраць
і можна доўга глядзець на адбітак у шкле
уяўляючы кароткую стрыжку
заместа сваіх даўгіх валасоў
але так і не ўзяцца нажніцаў
так я і еду туды дзе нараджаецца снег
кожны дзень
хаваючы недасканаласць быцця
гэты снег ‒ гуманіст
ён нікому нічога не абяцаў
ён проста быў
нараджаўся і паміраў
ён мог зацярушыць дзе заўгодна
ў арменіі ці кактэбелі
наваліцца ўсім цяжарам прымусовасці
і гэтак жа хутка раставаць
перадаўшы золкасць як эстафету
каб пасля здзіўляцца чаму маю такія халодныя рукі і
пяткі
і спрабаваць адхукаць пальцы
у бессэнсоўнасці такога занятку
я і мой снег будзем бавіць гадзіны ў ложку
так і не здолеўшы прызнацца
адно аднаму
ў сваёй адзіноце
прачынаюся па чужым будзільніку
перапісваю чужыя тэксты
думаю пра чужых нябожчыкаў
сустракаюся з чужымі сябрамі
размаўляю на чужых мовах
фатаграфуюся з чужымі дзецьмі
пешчу чужых катоў
жыву ў нічыйных пакоях
чытаю нічыйныя кніжкі
ем нічыйным відэльцам
рэжу нічыйным нажом
сплю пад нічыйнымі коўдрамі
так я вучуся быць госцяй
у гэтым чужым і нічыйным свеце
і калі мяне потым папросяць
я нарэшце сваёю памру смерцю
Fuente: Círculo de poesía
(Fuente: El poeta ocasional)
No hay comentarios:
Publicar un comentario