Don Cogito y el pensamiento puro
Don Cogito se esfuerza
en lograr el pensamiento puro
al menos antes de dormirse
mas ya su mismo esforzarse
contiene el germen del fracaso
así cuando alcanza
el estado en el que el pensamiento es como agua
inmensa y pura agua
frente a un litoral indiferente
de pronto el agua se encrespa
y una ola llega arrastrando
botes de hojalata
tablones
una guedeja de cabellos de no se sabe quién
a decir verdad Don Cogito
tiene parte de culpa
no supo separar
su ojo interior
del buzón de la casa
en su nariz seguía el olor a mar
los grillos le hacían cosquillas en la oreja
y sentía bajo su costilla los dedos de una ausente
era corriente como los demás
pensamientos amueblados
la piel de la mano sobre el brazo de la silla
una arruga de ternura
en su moflete
y algún día
algún día por venir
cuando se enfríe
alcanzará el estado satori
y estará como aconsejan los maestros
vacío y
pasmoso.
Trad. Xavier Ballester
Pan Cogito a myśl czysta
Stara sie Pan Cogito
osiągnąć myśl czystą
przynajmniej przed zaśnięciem
lecz samo już staranie
nosi zarodek klęski
więc kiedy dochodzi
do stanu że myśl jest jak woda
wielka i czysta woda
przy obojętnym brzegu
marszczy się nagle woda
i fala przynosi
blaszane puszki
drewno
kępkę czyichś włosów
prawdę rzekłszy Pan Cogito
nie jest całkiem bez winy
nie mógł oderwać
wewnętrznego oka
od skrzynki na listy
w nozdrzach miał zapach morza
świerszcze łaskotały ucho
i czuł pod żebrem palce nieobecnej
był pospolity jak inni
umeblowane myśli
skóra ręki na poręczy krzesła
bruzda czułości
na policzku
kiedyś
kiedyś później
kiedy ostygnie
osiągnie stan satori
i będzie jak polecają mistrzowie
pusty i
zdumiewający
(Fuente: Ada lírica)
No hay comentarios:
Publicar un comentario