A CAPELLA
Exprimido placer, cumplida pérdida
no de los panales fluyes
o del amor.
Y tú, que ya no sufres el tormento
lumbar de la primavera:
toma nota de la foliación, haz girar una rueda
ante mi cuerpo. Soy tu igual en la muerte.
Y tu salmuera, tu urticaria -
no estoy aquí para sanarte.
Y mira: las arañas tejen su tela presurosas.
La rosa entrega aún su falso fruto:
su nombre sigue siendo rosa, y abre la noche.
________________________
en "A capella", Centro de Ediciones de la Diputación de Málaga, Málaga, 2007. Trad. del original neerlandés, Fernando García de la Banda. En la imagen, Lucienne Stassaert (Ameberes, Bélgica, 1936) por Régine Ganzevoort.
A CAPELLA
Gepijnd genot, voltooid verlies
vloeit uit de raten en
de liefde niet.
En wereldvreemder, loos van tijd
orgelt het tij de taal der schaduwen
een voorgezongen, hoger lied.
En gij, niet nader gekwelde
met de lente in de lendenen:
teken de bladstand aan, draai een rad
voor mijn lichaam. Ik ben uw doodsverwante.
En uw pekel, uw netelkoorts -
geen mens die u geneest.
En zie: spinnen weven ijlings hun rag.
Nog legt de roos haar schijnvrucht af:
haar naam blijft roos, opent de nacht.
(Fuente: Jonio González)
No hay comentarios:
Publicar un comentario